Skip to content

Een goed begin

Het nieuwe jaar 2023 begon goed. Bladerend door de Boekenbijlage van het dikke oudejaarsnummer van de Volkskrant viel mijn oog plotseling op een artikel onder de kop: Sander van Walsum verheugt zich op drie non-fictieboeken over goede, foute en tragische figuren. Nog voor ik aan de eerste alinea begonnen was, dacht ik: he, die  boekomslag ken ik. Die is toch van mijn nieuwe boek waarvan het manuscript nu bij uitgeverij Boom ligt? Het duurde enkele seconde voor ik besefte dat het inderdaad over ‘Dansen op het dodenkoord’ ging, het levensverhaal van verzetsman Henk Das die de oorlog overleefde, maar er wel psychisch aan onderdoor ging. Henk was eind jaren zestig een van de eerste die vanwege zijn oorlogservaringen moest stoppen met werken bij – uitgerekend – de Stichting 1940-1945, waar hij weduwen, wezen en oorlogsinvaliden op weg hielp. De constante stroom van oorlogsverhalen werd hem fataal, hij kwam er niet los van. 

HOPEN EN BIDDEN

Een mooi aankondiging dus. Benieuwd wat dit boek het komend jaar gaat doen. Het zou alleen al fijn zijn als ik deze keer eens een ‘gewone’ boekpresentatie kan meemaken. Die van ‘Lodewijk, de val van een politiek talent’ werd vanwege corona een Zoom-sessie met overigens interessante gasten, zoals Gerdi Verbeet en Paul Scheffer. Mijn boek over de familiebedrijven in de techniek werd aangeboden aan Mariet Hamer, voorzitter van de SER, maar zonder dat ik er bij mocht zijn. Inderdaad, de epidemie gooide ook hier roet in het eten. Hopen en bidden dat het nu wel door mag gaan met uitgever, vrienden en bekenden van zowel mijzelf als de familie van verzetsman Henk Das. Zij kijken er reikhalzend naar uit. Helaas is de oudste zoon, Ruurd Das, onlangs overleden aan een slopende ziekte. Hij hoopte de verwachte presentatiedatum van begin april te halen, maar moest al voor het eind van vorige jaar opgegeven. Terwijl hij mij vijf jaar geleden enthousiast benaderde of ik me eens wilde verdiepen in het leven van zijn vader. Zo triest dat juist hij het boek nooit in handen zou kunnen houden. Maar het boek is aan hem opgedragen, zo besloot ik. Zo is hij er straks toch nog bij. 

Dit bericht heeft 1 reactie

  1. Ik kijk gespannen uit naar dit boek over mijn vader. Mooi ook het artikel in Trouw over het boek. Vandaag is het 3 maanden geleden dat Ruurd overleed. Wat had ik hem gegund dit mee te mogen maken.

Reageer

Back To Top