Ik ben er weer!

Ruim zes weken was ik aan het rondreizen in  Cambodja en Thailand. Een prachtige reis en een heerlijke winterbreak. Geen druilerige regen, ijzige kou of winterse stormen van orkaankracht. Natuurlijk hoorde ik ervan (wat sneu voor jullie achterblijvers), want de wereld is piepklein geworden met al die digitale uitwisseling van informatie. Vroeger – opa vertelt – zag je pas weer een Nederlandse krant als je op de terugreis een KLM-vliegtuig binnen stapte. Een sensationeel gevoel was dat – de vakantie was nu echt voorbij. Ik herinner me nog na een trip door India dat ik op Schiphol een krantenkop zag dat minister Ien Dales overleden was. Nooit daar iets over gehoord, want internet bestond nog niet en bellen was veel te duur. Ja, ja, ook die tijd heb ik nog meegemaakt. Nu lees ik op het paradijselijke zandstrand voor mijn hutje op een Thais eiland niet alleen lekker een thriller, maar pak je soms ook even de gedownloade krant erbij. Reuze handig en meteen weer bij de tijd. Maar af en toe denk ik wel eens: zoals twintig jaar geleden was het ook wel lekker. Ver van huis, niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. Ik weet wel dat je die tijd niet meer kunt terugdraaien. Het voordeel is dat er nu geen stapel ongelezen kranten op de mat ligt, zoals toen. Oude kranten die je toch nooit meer doorworstelde. Nee, ik ben nu thuis; bruin getint, uitgerust en van alles op de hoogte. Klaar om weer aan het werk te gaan. Kortom: ik ben er weer!