‘Mijn’ Mark Rutte
Hij ligt momenteel onder vuur, maar daar is hij wel aan gewend. Nu over de vakantie in Griekenland van onze Oranjes. Maar ook dat zal deze Houdini onder de politici wel weer overleven. Daarom wil ik even stil staan bij zijn mijlpaal: Mark Rutte zat deze week tien jaar in het Torentje. Het zal u niet ontgaan zijn.
Ik heb het geluk dat ik deze sympathieke mensenvriend (met af en toe een woedeaanval) een aantal keren van dichtbij heb morgen meemaken in mijn 30-jarige journalistieke werk. Jazeker, ook ik vier een jubileum (dank u). Maar het gaat nu over Mark. Jazeker, ik mag hem tutoyeren. Maar wie niet, zou ik bijna zeggen. Geen politicus die zo benaderbaar is als deze joviale liberaal.
Opjutten
De eerste keer dat ik voor Netwerk een reportage met hem maakte was hij nog jong en onervaren. Als staatssecretaris van Onderwijs riep hij in 2005 voor de camera studenten op in verzet te komen als de kwaliteit van onderwijs te mager vonden.’Ga faculteiten bezetten’, zei hij. De koffie zou hij hoogstpersoonlijk langs komen brengen. Universiteitsbestuurder boos natuurlijk. Toen een paar weken later het Maagdenhuis daadwerkelijk bezet werd, weigerde hij met de bezetters te praten. Later noemde hij de uitzending een politieke blunder. Het zou niet de laatste zijn. Maar dankzij zijn Teflonlaagje, zou ook deze fout nooit aan hem blijven kleven.
Groen Rechts
Drie jaar later was hij fractievoorzitter in de Tweede Kamer en bepleitte hij opeens meer milieubewustzijn bij de VVD. Hij kwam met Groen Rechts. Wel economische groei, maar met innovaties om de wereld toch wat groener te maken. Ik ging met hem mee op werkbezoek in het Westland. Ondernemers lieten zien dat geld en duurzaamheid best samen konden gaan. Mark stond er naast te springen van enthousiasme en vond het gaaf! Maar zijn achterban vond het helemaal niets. Groen Rechts stierf een eenzame dood.
Compliment
Ondanks deze missers, die ik voor de camera van het tv-programma Netwerk had uitsponnen, was hij zo vriendelijk om in mei 2012 – hij was inmiddels premier – langs te komen bij mijn promotie aan de VU in Amsterdam. Hij nam de biografie van zijn verre voorganger Mooi Barend Biesheuvel in ontvangst. Als historicus smulde hij van biografieën, dus dat was snel geregeld. Een paar jaar later tikte hij mij op de schouder na een persconferentie in Nieuwspoort. Hij had mijn boek inmiddels uit en wilde even kwijt dat hij dankzij ‘Mooie Barend’ voor het eerst begrepen had waarom het CDA tot stand was gekomen. Een mooi compliment.
Nokia
Al even soepel ging het toen ik vorig jaar met een groepje collega-biografen een bezoek aan het Torentje wilde brengen. Ik twijfelde even: kan ik hem zo maar een sms-je sturen op zijn oude Nokia? Buiten de strenge RVD om? Was dat niet te brutaal? Maar binnen een half uur reageerde hij. Ik durf te beweren; geen enkele politicus op het Binnenhof doet hem dat na!
Nee, van mij geen kwaad woord over deze toegankelijke minister-president. Over zijn politieke fouten spreken we nu maar even niet. Mark, van harte gefeliciteerd met deze mijlpaal. Gaaf! Nog vele jaren in het Torentje!
Comments (0)